Voel je je wel eens kwetsbaar, naakt en onzeker?

Voel je je wel eens naakt en kwetsbaar? Heb je het gevoel dat iedereen wat aan je ziet? Dat men opmerkingen plaatst en dat je kwetsbaar en onzeker bent? Je bent zeker niet de enige die af en toe dat gevoel heeft.

Ik kreeg deze vraag deze week van verschillende leidinggevenden om me heen. Ze hadden aan het begin van het jaar een nieuwe stap gemaakt, een andere keuze gemaakt. Maar o, o, o, wat voelden ze zich naakt, kaal en onzeker. Was dit toch wel de juiste stap? Hoe kon je nu zeker weten dat het goed was, want dan moest het toch ook goed voelen? Waar bleef het ‘Hoera’, ‘Grote Geluk’-gevoel, terwijl ze wel zeker waren van de stap die ze hadden gemaakt.

Waar blijft toch dat goede gevoel?

Zie hier de mythe van onze moderne tijd: alles moet mooi en prachtig zijn. Je moet je altijd goed voelen. Op social media staan alleen die zaken die we goed doen. Geen twijfels en onzekerheden, geen angsten en gevoelens waar we niet zo trots op zijn. Deze houden we verborgen of hebben we zelfs liever helemaal niet.

Nou ga ik je niet vertellen dat je pijn en verdriet leuk moet vinden of trots moet zijn op je boosheid en angst. Maar ik zou niet graag zonder zitten en zal je uitleggen waarom.

De functie van angst

De natuur schept geen overbodige zaken, dus ook geen rotgevoelens. Alles heeft altijd zijn functie in een bepaalde tijd. Een stekel aan een plant betekent ‘laat me met rust’. Als jong dier leer je dat door je letterlijk te prikken. Die pijn heeft dus een signaalfunctie. Hé, hier valt wat te leren en te ontdekken. Niet weer doen!

Angst voor iets dat groter is dan ons, iets wat jou als prooidier kan opeten of vertrappen. Of angst voor het duister waarin je niet kunt zien wat er zich verbergt is heel behulpzaam om gevaar te vermijden. Toch handig dat gevoel! Maar wel in die specifieke situatie. Het gaat pas mis als die gevoelens de overhand krijgen. Als je continu dat nare gevoel hebt en het je dagelijks leven verpest. Dan vervullen ze hun functie niet meer, maar zijn ze een ongezond patroon geworden. Dat voel je in je lijf en hoofd als voortdurende stress. Je gaat zaken vermijden, verwaarlozen of helemaal niet meer doen. Dan is het handig te leren om daar weer grip op te krijgen.

Dapper en groeien als een krab

Maar waarom voel je dan zo onzeker of zelfs naakt, als je nieuwe besluiten en stappen neemt? Daarvoor wil ik je het groeiproces van de krab laten ontdekken.

Een krab heeft bij geboorte al een exo-skelet: zijn schild en geraamte zit aan de buitenkant. Hij groeit tot zijn schild hem niet meer past. Dan voelt hij zich niet meer prettig. Zijn “behuizing” is te krap geworden en hij groeit een nieuwe eronder. Daarvoor moet hij wel eerst zijn oude skelet afgooien en is hij letterlijk naakt en kwetsbaar. Zijn nieuwe skelet heeft zich als huid al gevormd en kan nog groeien. Al groeiende zal het uitharden en steviger worden. Daarom zoekt de krab in die overgangsfase een rots of beschutting op waar hij dit proces rustig afwacht. Soms glipt hij er even uit voor wat makkelijk voedsel, maar als dat er niet is, lijdt hij honger. De krab heeft de moed het oude, beklemmende schild dat hem eerst zo trouw beschermd en geholpen heeft, weg te gooien om groter te worden. Wat dit met leiderschap te maken heeft?

Los durven laten is soms eng maar noodzakelijk

Ik zie bij sommige leidinggevenden dat ze letterlijk een skelet van overtuigingen en ideeën om zich heen hebben gecreëerd en dit als belemmerend patroon gaan ervaren, bv. in hun baan of carrière. Ze zijn zaken ontgroeid en voelen zich niet prettig meer. Als coach hoor ik dan woorden als vastgelopen, vastgeroest, beklemming. Als je je als mens niet prettig voelt neem je medicijnen, een glas wijn (of meerdere) of zoekt afleiding in nog meer werk of hobby’s om dat rotgevoel te compenseren. Maar ja, op deze manier blijf je klem zitten in dat te krappe schild. Het schild dat ooit bescherming en zekerheid bood past niet meer. Doordat je doorgroeit kom je steeds meer klem te zitten.

Groeien tot je niet meer naakt, kwetsbaar en onzeker bent

Dat beklemmende gevoel is juist het groeisignaal. Wees er dankbaar voor, omarm het. Je kunt een volgende stap maken door dat oude skelet van denken en werken, je oude patroon, af te werpen. En dat kan zorgen voor een kwetsbaar en naakt gevoel. Want je nog tere huid kan beschadigd raken, of nog erger, jijzelf als wezen.

Toch heb je al een nieuwe huid gevormd die flexibel ruimte biedt voor jouw verdere groei. Op dat nieuwe schild kun je spoedig weer vertrouwen. Maar dan moet nu je wel even de krab imiteren en tijd en beschutting daarvoor nemen. Accepteren dat je tijdelijk “naakt” bent. Je weet nog niet precies waar je eindigt en hoe je er straks uitziet. Want zo heb je jezelf nooit gekend. Kwetsbaar ben je voor opmerkingen in je omgeving van collega`s, je baas, je partner. Misschien moet je tijdelijk honger lijden om steviger te worden en je niet voeden op de gewone plekken. Even niet omgaan met mensen die je altijd zag, niet dezelfde dingen doen. Totdat het proces klaar is en je met je nieuwe schild, dat je nu past als een 2^e huid, weer de wereld intrekt. Men zal je herkennen in je nieuwe vorm, steviger en groter en goed zoals je bent!

Totdat je merkt dat je schild weer klemt, en….

En zo groei je je hele leven door, bouwt steeds een nieuw schild, passend bij jouw grootte, jouw potentie en jouw positie.

Hoe groot durf jij te groeien?

Ik help je graag je ware grootte te bereiken. Meer weten hoe je op een natuurlijke manier kunt groeien? Welke tips er nog meer zijn voor jou en je medewerkers? Dan kom ik graag met je in gesprek!

Informatie leiderschap-scan

Tijdens dat gesprek onderzoeken we de specifieke situatie van jouw organisatie en zal ik kijken hoe ik jou en je team verder op pad kan helpen.

Ik zie er naar uit om je te spreken en met je op pad te gaan!

Lia