Op ontdekkingstocht naar jezelf

Op ontdekkingstocht

Dit keer wil ik jullie meenemen in een ervaring van mijzelf als leider. Want sommige mensen denken dat ik nooit onzeker ben en dat het mij vanzelf afgaat. Nou soms lukt dat inderdaad, maar soms ook niet. Voel ik me onzeker, of weet niet hoe te handelen of stap in oude valkuilen. Au!

Dagelijks werk

Ook ik moet elke dag (blijven) werken aan mijn natuurlijk leiderschap.  Dat doe ik door dagelijks goed af te stemmen op mijn energie. Als ik een druk of zwaar programma heb met lastige gesprekken, zorg ik dat ik in een positieve open houding zo`n gesprek of vergadering aanga. En niet even snel na een vergadering het gesprek in te rennen. Daar zijn korte meditatieoefeningen voor, ademhalingsoefeningen en die pas ik dan zelf toe. Dat helpt me ontspannen het gesprek aan te gaan en dat geeft een beter resultaat.

Dapper zijn

Soms moet je dapper zijn om vooruit te komen. Dan moet je gewoon in het diepe springen en er gewoon voor gaan. Een ongemakkelijk gesprek voeren, een paar presentaties geven, iets doen wat je lastig vindt. Als je aan jezelf durft te bewijzen dat je waardevol bent, dat je ertoe doet, dat je echt wel iets kunt. Dat vereist moed.  Die moed gebruik ik door mezelf uit te dagen en scholen. Boeken lezen en cursussen volgen. Want in de comfortzone is het veilig, maar ik merk dat ik me meer levend voel als ik mezelf uitdaag en groeistappen maak. Dingen doe die ik lastig vind.

Uitdaging zoeken

Dit jaar heb ik mezelf uitgedaagd door een persoonlijke ontwikkeltocht te maken met een groep voor mij onbekende mensen. Nu werd ik een keer begeleid om te werken aan mijn persoonlijke doelen en dat is altijd spannend. Want ook al ken ik de principes van groepen en aanpak van trainingen, als je zelf deelnemer bent, voelt het anders.
Dat vraagt open staan voor feedback, je eigen grenzen opzoeken en een stap verder gaan. Je eigen overtuigingen en kennis ter discussie stellen. Uit die comfortzone stappen.

Op pad

In een groep van 5 personen, begeleid door 2 trainers  moesten we 8 dagen gezamenlijk een trektocht ondernemen/ plannen en diverse opdrachten uitvoeren. En met 33 graden lopen met een rugzak is wel een uitdaging.  Om op onbekend terrein een slaapplaats te zoeken, samen je menu te kiezen. Dan kom je elkaar tegen want er zijn verschillende grenzen. De één een is fysiek sterker, de ander mentaal. Hoe ga je dan onderhandelingen aan, wie bepaalt wat er gebeurt, ontstaat er een samengevoel? Wie haakt wanneer af?

Vooral als je vermoeid raakt of onder (tijds)druk komt door een opdracht, verval je vaak in oude patronen en valkuilen. Ik net zo hard als een ander. Want dan kan ik heel directief worden en kort van stof. Natuurlijk baal ik ervan als dat gebeurt, het is niet leuk voor mij noch die ander. Maar als ik dan eerlijk kijk hoe het ontstaat, dan ben ik daarvoor niet goed in contact geweest met mezelf, heb verantwoordelijkheid genomen voor zaken die niet van mij zijn, ga over mijn grenzen heen en maak het zo mijzelf lastig.

Als hij niet..

Het ligt niet aan het gedrag van de ander, hoe graag ik soms ook die ander de schuld van iets zou willen geven. Dat is vaak een eerste impuls. Als hij/ zij dit of dat niet had gedaan, dan was ik niet boos/ verdrietig, etc geworden. Maar ik weet dat ik zelf verantwoordelijk ben voor de situatie en hoe ik daarin handel. Mijn emoties zijn vaak het gevolg van hoe ik denk en heb gehandeld. Soms raak ik teleurgesteld in mijn eigen verwachtingen die ik niet heb uitgesproken naar de ander.

Ik weet ook dat het niet helpt mezelf een schuldgevoel aan te praten, van zo ben ik nu eenmaal, waarom lukt het nu weer niet. Maar juist door compassie met mezelf te hebben, kan ik een groeistap maken.

Fouten horen erbij

Het is niet erg om fouten te maken. Het is soms niet wenselijk, het is vaak onhandig. Maar het is geen ramp. Ik mag onzeker zijn, en mag er lang over doen iets te verbeteren. Ik hoef niet morgen mijn grootste angst te overwinnen. Ik kan stap voor stap aan mezelf werken. Ik daag mezelf uit, maar sla mezelf niet in elkaar als ik terugval. Ik ben me ervan bewust en weet dat ik het stap voor stap kan veranderen.   Door feedback te vragen en te krijgen, krijg ik meer zicht op wat ik en die ander anders kunnen doen zodat we er samen beter uit komen.

Ik heb een bijzondere week gehad, heb veel plezier gehad. Met mooie momenten en goede gesprekken. Maar zeker ook moeilijke momenten en aanvaringen. Maar juist die moeilijke momenten zijn de groeipijnen van het (samen) leven. Die lessen mag ik nu weer in mijn dagelijkse praktijk passen. Dat heet een leven lang leren. En ik hoop dat ik dat mijn hele leven blijf doen.

En jij?

Heb jij ook wel eens een persoonlijke ontwikkeltocht gemaakt? Ik hoor graag je ervaringen. Misschien wil je meer weten hoe ik zaken heb aangepakt, of hoe jij met bepaalde zaken anders kunt omgaan. Ik deel graag mijn ervaringen en tips.

Neem contact op voor een vrijblijvend leiderschap scan om eens te sparren.

Informatie leiderschap-scan

Natuurlijke groet,

Lia