boom-rijp

De natuurlijke weg

Deze week liep ik op de hei en verwonderde mij over de vorst die goed zijn best had gedaan. Ik bleef even staan bij een grote boom waarvan de takken krachtig oplichtten in het zonlicht. Dit beeld deed me denken aan Anton. 

Drie keer niks

Anton eind vijftig, werkt al 35 jaar als technisch tekenaar bij een middelgroot bouwbedrijf. Hij is vergroeid met zijn werk en collega’s. Na enkele crisisjaren, zit het bedrijf weer in de lift. Juist nu dreigt het mis te gaan met Anton. De vorige directeur is een half jaar geleden gepensioneerd.  Sven, een dertiger, nam zijn plek over. Hij wil het bedrijf moderniseren, verduurzamen en nieuwe tools zoals apps inzetten. Anton vindt het drie keer niks. ,,Dat hebben wij toch niet nodig. Wat een onzin. Moet ik me zeker aanpassen? Daar heb ik helemaal geen zin in. Ik wil gewoon nog een paar jaar lekker werken, zonder gezeur aan mijn kop,” moppert hij tegen zijn collega’s. Er ontstond gedoe in het team.

Heftige ruzie

Anton moest Sven en zijn ideeën niet en vermeed het contact zoveel mogelijk. Maar zijn gedrag viel wel op. Anton hield zijn mond tijdens vergaderingen, maar zorgde door zijn stugge, afwijzende houding wel voor een negatieve sfeer. “Let maar op jongens,” hield hij zijn andere collega’s voor. “Die plannen klinken allemaal leuk en aardig, maar straks komt er een reorganisatie en dan staan wij op straat.” Vorige week barstte de bom. Een onschuldige zakelijke discussie tussen hem en Sven liep uit op een heftige ruzie. Toen de gemoederen iets gekalmeerd waren, stelde Sven voor om Anton een coachingstraject te laten volgen. 

Eigen leiderschap

Zo kwam hij bij mij. Anton klonk cynisch en weinig enthousiast om aan zichzelf te werken: “als Sven nu eens anders deed…. ‘ Voor mij is dat herkenbaar gedrag dat ik vaker bij coachees zie, het buiten jezelf leggen. Mensen lijken dan niet intrinsiek gemotiveerd te veranderen. Maar ik geloof niet in ‘niet-gemotiveerde-mensen’. Iedereen heeft een motivatie. Ook Antons ‘niet willen’ betekent dat hij gemotiveerd is, alleen niet in hetzelfde dan Sven. Het is dan de kunst te ontdekken, wat hem wel motiveert.  En zo ging ik met Anton aan de slag. Op zoek naar zijn wortels. Ik nam hem mee op een natuursessie over de Holterberg. Nadat hij zijn verhaal verteld had, besloot ik hemvragen te stellen en te spiegelen in de natuur. ,,Anton, wat wil je:  “Blijf je hangen in de negativiteit, of ga je de laatste jaren van je loopbaan er een mooie tijd van maken? Laat jij je leiden door frustratie, of toon je jouw eigen leiderschap?” “Waarom wil je hier zo graag blijven werken”. En met die laatse vraag raakte ik zijn passie. Want die had hij zeker voor zijn vak en het bedrijf.

wortelsDwars door de steen? Of de natuurlijke weg?

Ik wees Anton op een grote eik met stevige wortels die over een steen waren gegroeid. Als een wortel van een boom op een steen of ander obstakel stuit, zoekt hij altijd naar een manier om verder te groeien. Dat geldt voor jou ook. Je kan altijd zoeken naar de beste manier om door te gaan. Wil je dwars door de steen? Dat kan, maar het kost je ongelooflijk veel tijd en energie. Je groei komt soms bijna tot stilstand. Of zoek je naar een natuurlijker manier, groei je verder in een andere richting? Ga het gesprek met Sven aan, open en constructief. Anton herontdekte door de gesprekken zijn kennis en toegevoegde waarde voorhet bedrijf. Maar ook zijn weerstand en de angst die daaronder zat (doe ik er nog toe). Ik adviseerde hem een gesprek aangaan. Vertellen lucht op. Zoek samen een manier waarop jij van toegevoegde waarde kan zijn.

Glimlach

Mijn woorden kwamen bij hem binnen. ,,Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik voelde me oud en afgeschreven, maar dat beeld mag ik dus bijstellen,” vroeg hij aarzelend. Ik knikte lachend en zag hem opleven. Er kwam een voorzichtige glimlach om zijn mond.

Goed geworteld

Anton had enkele sessies nodig om moed te verzamelen, maar het beeld van de krachtig gewortelde eik hielp hem. En denkend aan waar hij in geworteld was, zijn passie en ervaring, gaf hem dat moed. We oefenden hoe hij het gesprek aan kon gaan en welke valkuilen er waren. En zo ging Anton na een tijd het gesprek met Sven aan, wel met lood in zijn schoenen.

,,En viel het mee? vroeg ik Anton naderhand. ,,Ja, lachte hij. ,,Ik heb eerst mijn excuus aangeboden. Sven begreep mijn houding gelukkig.  Ik voelde me echt gehoord. Daarna is er lang gepraat en vertelde dat hij mij keihard nodig heeft, juist door mijn grafische kennis. Dat is een mooi compliment”. Anton kreeg door zijn veranderde houding van Sven de kans om mee te gaan denken en zijn visie op de nieuwe plannen los te laten. Dat bood hen beiden nieuw perspectief.

Sven was zelf voldoende geworteld, en had door zijn open houding de ruimte het gesprek aan te gaan. Zo kun je al leider toegevoegde waarde leveren aan je team. 

img_3482De eik

Het is mooi dat een simpel natuurbeeld zo’n impact kan hebben. Het maakte Anton ineens duidelijk waar het omgaat. Natuurlijk was hij er niet meteen en heeft hij daarna nog sessies gevolgd om meer evenwicht te vinden, anders te communiceren. Maar het lukte steeds meer zijn weerstand los te laten en het plezier te vinden in zijn werk.

De wortels van de eik hadden een nieuwe weg gevonden.

Herken jij Antons situatie en wil je dit voorkomen?

Misschien wel bij jezelf? Loop je vast in een situatie en wil jij juist uitvinden waar jouw wortels, je kwaliteiten liggen en hier gericht mee aan de slag gaan? Hoe je weer positief en met werkplezier verder kunt?

Of…. herken jij je in Sven en vind jij het lastig om met deze medewerkers om te gaan? Heb je een “lastige medewerker” in je team die altijd moppert en dwarsligt? Dat doen mensen niet voor niets. Er zit altijd iets onder. Leren hoe je het gesprek aangaat? Hoe je als leider zelf goed wortelt en de natuurlijke weg kunt gaan?

Meer weten over leidinggeven, mensen meenemen in veranderingen en motivatie van personeel? Ik geef hiervoor trainingen en ook in mijn leiderschapstraject help ik leidinggevenden hun rol beter uit te oefenen.

Neem contact op

natuurlijke groet,